Notizia's Malafida

Nr. 2

Geld
Ja, ja, we horen het onze lezers al denken. Hoeveel zal dit eerste nieuwtje uit Malafida nu weer hebben gekost? En we weten ook niet hoeveel de volgende nummers nog zullen kosten. Daar gaat het nu ook niet om. Het gaat nu even om ál het geld dat tot nu toe ooit in Malafida uitgegeven is, en u zult begrijpen, dat zal een beste hoop zijn in de bakermat van het PanGeotisch kapitalisme.

Hoe begon het allemaal?
Dat is een interessante legende. Jazeker, geld was in het Malafidische gebied, in het noordwestelijk deel van het continent Cairia, al een legende voordat er ook maar iets van uitgegeven was...

Er was eens, vijfduizend jaar geleden, een Urzüriër die hoorde van een legende. Die legende in zijn verre thuisland, het huidige Ul-Urzüüür ofwel Urzürië, ging over (hoe kan het anders in dat land) een vüürspügende berg, zo hoog als nog nooit een Urzüriër had mogen aanschouwen, laat staan dat ooit een buitenlander de eer had kunnen hebben er door enige Urzüriër in gekieperd te worden, zoals daar gebruikelijk is als men de kans krijgt. Onze Urzüriër daar in Ul-Urzüüür, zo lang geleden als hij leefde, rustte een expeditie uit op grote stoere zürgürgqen, de driebulters die nog steeds zo kenmerkend zijn voor het land, en vertrok naar het westen. De tocht voerde door het huidige Mürqgrüüüw (vroeger Ni Kublia, toen S.H.U, nu uiteengevallen in U.S.A, Transphormatië en Tiliaso) en ver noordelijk langs het huidige Büüürgrüüüw (Kirkir) omdat daar een grote baai lag met (veel te) veel water erin dat nog zout was ook.
Om de tocht van duizenden küm door onherbergzaam en onbekend gebied te volbrengen was de expeditie uitgerust met een grote voorraad van de zeer voedzame en lang houdbare Urzürische cüq, die op lange tochten door Ul-Urzüüür nog steeds veel als proviand wordt gebruikt en ook in vele pleisterplaatsen verkrijgbaar is.
Maar ach en ochjee, de expeditie expedieerde weliswaar goed en wist in westelijke richting goede koers te houden tussen al die bergen, maar de noodzakelijke afbuiging naar het zuidwesten was iets te veel van het goede en men arriveerde uiteindelijk na twee jaar in de oude stad Bella Figura in het Malafidische gebied. Men zat dus hartstikke verkeerd en schrok zeer want daar was de zee al, terwijl men slechts de hoogste vulkaan aller lande had willen bereiken: de legendarische Vüüüürsüpürspüüüüügüüüür. In het Malafidisch overigens de Monte Fuoco geheten en in de taal van het volk dat er woont de Ceefenberg. Toch is het bepaald geen dwerg met zijn 5666 meter hoogte.

Geen nood
Na twee jaar onverrichterzake terugkeren, zonder bewijs van Eringekieperde Offerande, dat was toch de expeditieleider zijn eer te na en hij dacht na. Zou hij terugkeren of nog blijven, om vanuit Bella Figura alsnog een tocht naar de Vüüüürsüpürspüüüüügüüüür te ondernemen? Er waren pelgrims die dat deden, en de expeditie zou met hen mee kunnen gaan. Als tegenprestatie gaf de fouragier van de expeditie het recept van de cüq aan de gastvrije en nieuwsgierige Malafidiërs, die er al snel iets bijzonders mee deden: ze gingen het gebruiken als universeel ruilmiddel, dat wegens de lange houdbaarheid lang genoeg van waarde bleef om een aantal keren van hand tot hand te kunnen gaan. Het eerst werd dit toegepast op de Lari-markt in Bella Figura, waardoor de cüq al snel de naam Laricüq kreeg. De expeditie vertrok intussen naar de Vüüüürsüpürspüüüüügüüüür (Monte Fuoco, Ceefen), maar of zij daar ooit aangekomen is, is ongewis. De cüq bleef echter gedurende enkele honderden jaren in gebruik als ruilmiddel. Daarna kwamen er van hoogwaardig hout gemaakte munten voor in de plaats: de Lari. Nu is er papiergeld, maar de Malafidische munteenheid heet nog steeds zo en is omgerekend naar Nederlands geld (voor zover dat mogelijk is) ongeveer 1 cent waard.

© Genootschap voor Geofictie, 1996. Bankbiljet afkomstig van De Nederlandsche Bank, op 4 nullen en de zonnebril na.