Marianne

Het land Marianne maakt deel uit van Pangeo, een voormalig interactieproject van het Genootschap voor Geofictie. De tekst op deze pagina beschrijft Marianne zoals het was toen in het najaar van 1996 met de interactie tussen de landen op de planeet Pangeo begonnen werd. Later is de tekst uitgebreid met het hoofdstuk "Recente ontwikkelingen" over de ontwikkelingen van en rond Marianne tot de zomer van 2001.

Bij dit verhaal is het handig om de jaartelling en de 'setting' van de planeet Pangeo te weten. Voor de jaartelling op Pangeo wordt de 'Gemeenschappelijke Jaartelling met de Aarde' (GJ) gehanteerd. Dat Pangeo's jaartelling gemeenschappelijk is met een verre planeet die Aarde heet weten de bewoners van Pangeo natuurlijk niet, maar dat doet er niet toe. Het jaar 0 GeoJaar (GJ) is gelijk aan het Aardse jaar 0. Momenteel zitten we op Pangeo in het tijdvak 1910-1920 GJ, met bijbehorende stand van de techniek (overeenkomend met die op Aarde bij dezelfde jaartallen), met dien verstande dat er weinig gebruik gemaakt kan worden van metalen. Metalen zijn op de planeet Pangeo veel moeilijker te winnen dan op Aarde.

Het land Marianne bestaat eigenlijk uit drie gedeelten. Het zuidoosten is het eigenlijke Pays de Marianne of ook vaak aangeduid met Pays de Marianne. In het midden vinden we het gebied Pays Devie Lourdes (land van het zware leven). Vaker wordt voor dit gebied de naam Pays de Rocheront gebruikt, te vinden op de linkerhelft van het kaartje, grenzend aan buurland Ringoord. In het noordwesten (valt net buiten de kaart) ligt Aquavine. Het is zowel de naam van het schiereiland, als die van het kanton.

Marianne wordt aan de gehele westkant min of meer afgesloten door een bergrug, Les Dents Blancs. Op twee plaatsen is het goed mogelijk deze bergrug te passeren. In het zuidwesten kan dit via het prinsdom Vuorda, dat op een hoogte van 1200 m boven de zeespiegel ligt. Een groot meer ligt daar, ongetwijfeld het hoogste meer. De andere mogelijkheid is in het uiterste noordwesten bij de Col des Quatre Vents. Op deze col is een vierlandenpunt, zodat daar zonder moeite naar de buurlanden Malafida, Ringoord en Lomanië gereisd kan worden.

Het zuidoosten wordt gevormd door het Pays de Marianne. Dit gebied is ongetwijfeld het meest toegankelijk. Twee grote rivieren monden hier in zee uit, Le Magne en Le Bagnard. Voor een grote gedeelte is het land vlak of licht glooiend met uitzondering van het westelijk gedeelte. In het vlakke gedeelte vinden we het grootste gedeelte van de bevolking, die behoorlijk geconcentreerd is in een paar grote steden. Het meest valt op de hoofdstad, genoemd naar de gelijknamige rivier waaraan zij ligt: La Magne. La Magne ligt aan de zee, de Mare Mediterrane, en is omsloten door een aantal meren. La Magne is behalve regeringscentrum, ook industriestad en havenstad. Om La Magne zijn nog meer steden te vinden, zoals Anzas, Colmer en Tourville, alle drie met meer dan 100.000 inwoners. La Magne heeft zelf 2.652.000 inwoners. Al met al wonen er in dit gebied tussen de 3,5 en 4 miljoen mensen (het precieze aantal is niet bekend).

Ongeveer 450 kilometer verderop aan de kust vinden we de andere miljoenenstad van Marianne; de stad Lychon. Bij Lychon stroomt Le Bagnard in zee, de rivier die het grootste gedeelte van Marianne doorkruist. Ook Lychon is een havenstad, maar is ook knooppunt van spoorwegen en de toegangspoort tot de streek Pays de Arleçon en tot de Rocheront. Volgen we vanuit La Magne de spoorlijn naar het westen, dan komen we in de stad Bagnare, gelegen aan het Lac Bagnard en aan Le Bagnard.

Economisch gaat het Marianne voor de wind. Er heerst veel industriële bedrijvigheid en de landbouw is uitstekend in staat om de bevolking te voeden.

Dat het economische voor de wind gaat, kan echter niet gezegd worden van het gebied Rocheront. Toen Pangeo geschapen werd, werden in de Rocheront keien en rotsen neergelegd. Daarom wordt het land ook wel Pays Devie Lourdes genoemd: Land van het zware leven. Kenmerkend voor dit gebied zijn de baaien, meer nog fjorden, waar het hoogland ongenaakbaar uit oprijst. Het geheel heeft veel weg van Noorwegen, maar dan met een onmiskenbaar Mediterraan accent in het klimaat en de begroeiing. Behalve aan de smalle kust is er in de gebied niet zo heel veel te zoeken voor de mensen en dat doen ze dus ook niet. Op een enkel dal na, zijn er in de valleien weinig steden te vinden.

Eeuwenlang ging het verkeer in dit gebied voornamelijk per boot. Plaatsen in dit gebied zijn niet groot. Recent is dit gebied met een spoorweg ontsloten. Vanuit Lychon is mogelijk om met de trein naar Porter te reizen. Hier wacht toch de boot om de reiziger naar de overkant van de baai te brengen, naar Lourde. Vanaf Lourde kan men dan per trein naar Bifurcation, het kleine spoorwegknooppunt van de Rocheront. Van hieruit kan men naar Toulon, naar het protectoraat Bonhotais of langs de kust naar het noorden via L'Hasitation en Brouillard naar de veerboot voor Bayonne. Zodoende komt men in het noordwestelijke gebied.

Het noordelijk gedeelte is een stuk vriendelijker qua landschap. Het is er zeker heuvelachtig, maar de heuvels rijzen niet zo ongenaakbaar uit het water op als in de Rocheront. Tot 1796 GJ was dit gebied een zelfstandig koninkrijk, dat uit samenvoegingen is ontstaan. Het gebied ligt uiterst strategisch; het beheerst een groot gedeelte van La Mer Fermé (de meest westelijke gedeelte van de Mare Mediterrane). In het westen ligt de Col de Quatre Vents. Het is dan ook niet verwonderlijk dat door dit gebied van oudsher een paar belangrijke handelsroutes lopen. Belangrijke plaatsen zijn de havensteden Colportage, Pason en Ryson. Door haar ligging is dit gebied economisch belangrijk.

Een bijzondere positie neemt het landje Bonhôtais in, een land van onbegrensde gastvrijheid. Veilig opgeborgen ligt dit staatje tussen Marianne en Ringoord in de hoge bergen van Les Dents Blancs. Bonhôtais is alleen te bereiken door het dal van Bourai. In de poel des verderfs van de wereld Pangeo vormt het protectoraat Bonhôtais een oase van rust. De bevolking gaat er op een bijzonder open en eerlijke manier met elkaar om en het vertrouwen in elkaar is nagenoeg onbegrensd. Buitenlanders worden, voorzover zij het land weten te bereiken, uitermate gastvrij ontvangen. Omdat Bonhôtais zo ongelofelijk geïsoleerd ligt, is de ruwe werkelijkheid van Pangeo nagenoeg niet tot dit protectoraat doorgedrongen.

Volgt men vanaf het Lac Bagnare de rivier de Trouvaille naar het zuiden, dan komt men via Valle in het stadje Trouville aan het Udorameer. Het Udorameer ligt op ongeveer 1100 meter hoogte en volgens overleveringen huist daar nog een monster. Recente waarnemingen zijn niet gedaan. Aan het Udorameer ligt ook het prinsdom Vuorda, in de Mariaanse taal Eauvitre genaamd. Sinds 1612 GJ wordt er melding gemaakt van dit prinsdom, toen Jean Le Mornier met Isa La Belle trouwde. Het prinsdom bestaat rustig voort temidden van de bergen. Het dal van de Trouvaille en de omringende bergen zijn altijd dunbevolkt geweest. Dit geldt nog sterker voor het aangrenzende land Ujpal. Zodoende hebben op macht en gebied beluste koningen nooit veel interesse gehad in het hoog gelegen Vuorda. Met het huwelijk in 1612 kwam ook de Mariaanse adel naar Vuorda. Nog steeds is zij prominent aanwezig, ondanks het feit dat de meerderheid van de bevolking een Ujpalese achtergrond heeft. Dit leidt niet tot conflicten. De bevolking leeft van de landbouw in het dal en de visserij op het meer. De hoofdstad Bar le Prince geniet een zekere reputatie als bronnenstad en kuuroord voor welgestelden. Ook de handel moet niet vergeten worden. De makkelijkste manier om van Marianne naar Ujpal te komen is door het prinsdom Vuorda en zodoende ligt er al eeuwen een handelsroute.

Dit is een belangrijk onderwerp voor de ontwerper van Marianne, tevens spoorhobbyist. Spoorlijnen zijn dan ook aanwezig in Marianne. De spoorlijnen zijn echter minimaal uitgevoerd (metalen zijn erg duur), dus er zijn geen grote emplacementen. De verbindingen zijn allemaal enkelsporig uitgevoerd, behalve de spoorlijn van La Magne naar Lychon. De afstanden zijn groot in Marianne. Om een voorbeeld te noemen: de afstand La Magne naar Lychon is ongeveer 450 kilometer. De meeste trajecten zien dan ook maar een paar doorgaande treinen per dag en dat is ook nog afhankelijk van de streek. Dit geldt ook voor de goederentreinen.

Het spoorwegmaterieel is eenvoudig van opzet; personenwagons zijn nog van hout opgebouwd (vergelijk de Zweedse spoorwegen op Aarde, tot 1985 had men nog houten rijtuigen in dienst). Het spoorwegnet in Marianne zorgt ondanks de lage frequenties reeds voor een belangrijke stimulans van de economie. Voor de hoofdstad La Magne is de trein van levensbelang. De trein heeft een belangrijk aandeel in het transport van voedsel naar het dichtbevolkte gebied rond de hoofdstad La Magne.

Langs de kust is de trein sneller dan de scheepvaart. In de binnenlanden is de trein comfortabeler en ook sneller dan de postkoets. Men werkt nog geheel met stoomlocomotieven, waarvan er een aantal op hout gestookt worden.

Het land Marianne heeft een uitzonderlijk lange kustlijn. Het zou dan ook ondoenlijk zijn geweest om langs de gehele kustlijn een spoorlijn aan te leggen of met spoorlijnen de hooglanden van de Rocheront in te gaan. Vandaar dat men een bootdienst heeft ingelegd tussen Porter en Lourdes en bij Bayonne, zodat er toch een doorgaande verbinding kan ontstaan tussen La Magne en het westelijke landsdeel Quivine.

De historie van Marianne begint eigenlijk pas zo rond 1600 GJ, zoals blijkt uit de chronologie, en uit de genealogie van het vorstenhuis Marc de Bourgogne. Inderdaad blijkt Marianne voornamelijk door huwelijken van diverse vorstenhuizen ontstaan te zijn.

Een hoofdstuk dat niet mag ontbreken, is dat over de godsdienst. De naam van UI klinkt ook in Marianne. Vanuit Shan Chazar, maar meer nog vanuit Zjiriwocky hebben UItgezondenen de bevolking van vooral het kanton Marianne tot tranen toe weten te bekeren. In een UItermate korte tijd is bevolking overgeschakeld op de UIcharistische Uiklesia.

De richtingenstrijd in UIcharistische UIklesia gaat Marianne uiteraard niet voorbij. In geen ander Pangeotisch land is de verering en het gebruik van Bolgewassen in de UIcharistische UIklesia zo verbreid als in Marianne. Niet alleen de UI wordt in de erediensten veelvuldig gebruikt, maar ook andere bolgewassen, zoals de bosUI, de lenteUI, de rode UI, de knoflook en de PrUI (prei). Kenners van de oude religies in Marianne herkennen hier mogelijk nog sporen van oude natuurgodsdiensten, waarin lente- en bosUI vooral met jeugdigheid te maken hebben, terwijl de rode UI staat voor ouderdom en rijpheid.

Bijzonder is het gebruik van de knoflook in de erediensten. De UIlUIder snijdt gedurende de eredienst de knoflook in plakjes, terwijl de volgelingen van UI de klank Aille voortbrengen. Nadat de plakjes knoflook zijn gesneden legt de UIlUIder bij de volgelingen van UI een plakje op de tong. De volgelingen laten het plakje enige minuten op hun tong liggen alvorens het tussen tong en verhemelte te bewegen en daarna door te bUIten.

Zulke riten worden ook gedaan met de UI. Hier wordt de voorkeur gegeven en het fijnsnijden van vele UIen door de UIlUIder, waarbij de gelovigen langs de versneden UIen schrijden om in contact te komen met de etherische oliën van UI.

Muziek is in de UIcharistische UIklesia van Marianne ook erg belangrijk. De volgelingen reciteren tijdens de eredienst de klank UI op vastgelegde toonhoogten om zo de harmonie der sferen te bereiken. Bij de knoflookrite wordt de klank Aille gereciteerd op vastgestelde toonhoogten. De UIlUIder reciteert daardoorheen op allerlei toonhoogten de klank UI of Aille, al naar gelang de rite voorschrijft. Vaak wordt de eredienst opgelUIsterd door de tonen van de heilige muziekinstrumenten van UI, de flUIt en de lUIt. Niet zelden wordt er ook gebruik gemaakt van het harmonUIum, maar de status van dit instrument is zwaar omstreden, vanwege de 'uiu' combinatie in de naam van het instrument. Sommigen zien in de klank iu de vernietiging, de verwoesting, terwijl anderen uiu als de totale eenwording en extase zien, vanwege het onomkeerbaar zijn van de lettercombinatie.

De Mariaan komt niet alleen in de erediensten, maar vooral ook tijdens het diner tot UI. Zich verenigen met UI, doet men door bolgewassen tot zich te nemen tijdens het diner. Knoflook niet per teentje, maar per bolletje.

De Uicharistische Uiklesia komt vooral voor in Marianne. In de Pays de Rocheront is zij veel minder verspreid en is de UItzending van UI nog maar net begonnen, maar het zet zich onstUImig voort. Quivine heeft een andere religie, waarover nog weinig bekend is.

Het tegenwoordige Marianne is aan het industrialiseren. Met name rond de grote steden is dit goed te merken. Het gebied rond La Magne zou men bijna overbevolkt kunnen noemen; er zitten veel mensen en industrie op een relatief kleine ruimte.

Marianne is geen democratie. De koning is nog alleenheerser, maar wordt steeds afhankelijker van de gegoede burgerij, die steeds beter verdient met de verdergaande industrialisatie. In het standaardwerk van de Quivive, Le Mariages de Marianne, wordt melding gemaakt, dat het gelukkige Marianne betrekkelijk vreedzaam aan het industrialiseren is. Het had ook niet beter uitgedrukt kunnen worden. Uitbuiting en armoede komen op het moment weinig voor, wat niet wil zeggen dat het niet aanwezig is. Dit is vooral te danken aan de UIcharistische UIklesia. Van de industrialisatie plukt vooral het Zuidoosten de vruchten. De Rocheront is nog steeds een achtergesteld gebied, zonder veel industrie. Door haar gunstige ligging gaat het ook economisch goed met het gebied Aquavine.

1900 GJ	Een arts uit het land D.U.V.E.L. vraagt politiek asiel aan. Eerste vangst van een Khûtab drugstransport op zee in de Baye d'Arlecon.
1901	Besluit over aanleg van de spoorlijn van de havenstad Louche naar de Col de Quatre Vents uitgesteld.
1902	Nieuwe regering aangetreden onder leiding van Jacques de Pompadour. Moermeerminnen, die verdreven zijn uit de Zjiriwockse Proetmoerassen, worden ontvangen in La Magne. Een troep Urzüriërs trekt door Marianne. Zij draaien een landgenote, die een restaurant beheerde in La Magne, tot worst. Gerüchten over een band tussen het Urzüürse en het Mariaanse koningshuis. Handel in Ortholyche zangvogeltjes legt enige druk op de relatie tussen Malafida en Marianne.
1903	Het Mariaanse volk wordt blij verrast door een Liaison tussen kroonprins Guilaume en de kroonprinses Loftiari van Hatiriach. De spoorlijn tussen Louche en Malafida zal op particulier initiatief verder worden ontwikkeld.
1904	Door tussenkomst van de regering komt de Cont de Cul de Sac weer op vrije voeten. Een liaison met prinses Siffy had hem in gevangenschap doen belanden. Hij raakte verstrikt in Urzüürse en Zjiriwockse interne aangelegenheden.
1905	Waardedaling van metalen treft Mariaanse zakenlieden.
1906	Ontvoering van Mariaanse industriëlen verontrust de Mariaanse regering. Kroonprins Guilaume verlooft zich met kroonprinses Loftiari van Hatiriach.
1908	Marianne intervenieert in buurland Nag'Ma Hyi om de vrije doorgang naar de Mer Fermé te garanderen. Piratennesten aan de kust worden weggevaagd. Het megaschip de Bärtannic uit de USA (het oostelijk deel van de voormalige SHU), legt aan voor de rede van La Magne. Boodschappers aanvaarden de reis door Marianne naar Ujpal, waar zij ten gevolge van een trein ongeluk nimmer aan zullen komen.
1909	Faillisement van de banque Credit Lychonais. Een schip uit D.U.V.E.L. wordt opgebracht en in Mha Wullah aan de ketting gelegd. Troepen op dit schip wilden Nag'Ma Hyi te hulp komen. Dardesi kortstondig belegerd door USA opvarenden van de Bartannic, die naar de hoofdstad van Nag'Ma Hyi is afgevaren.
1911	Het oostelijk deel van Nag'Ma Hyi wil zich afscheiden. De Lomanen zijn verwant aan de Marianen.
1912	Nieuwe regering onder leiding van Pierre de Pompadour geïnstalleerd. De Lomanen stichten een nieuwe staat onder de naam Lomanië. Philip Cul de Sac, minister van buitenlandse zaken bezoekt Lomanië. De Teutanic, zusterschip van de Bärtannic, loopt vast op de rede van de havenstad Pason.
1913	Atletiek-interland tussen Ujpal, Vuorda en Marianne wordt onder de bezielende leiding van Guilaume Mulier gehouden in Jivkar. Staatsbezoek van Tzazerin Zog van Zjiriwocky aan Marianne. De verloving tussen prins Philip, de tweede zoon van de koning en de zesde dochter van Tsazerin Zog wordt bekend gemaakt. Marianne bezet Khûtab Stad in Nag'Ma Hyi om de handel in khûtab een vernietigende slag toe te brengen. Alle khûtabvelden in de buurt van Khûtab Stad worden platgebrand.

La Magne	2.653.000
Lychon	1.241.000
Bagnare	781.000
Archon	354.000
Colportage	175.000
Tourville	142.000
Colmer	131.000
Ryson	121.000
Anzas	120.000
Da Luze	115.000
Pason	114.000

± 1000 GJ	Bonhotanten trekken het land Bonhotais in.
1215	In Bagnare wordt Louis XI gekroond tot koning van Marianne. Bagnare zal tot 1767 de hoofdstad blijven van Marianne.
1578	Ontstaan van het koninkrijk Volaile Fermanche met hoofdplaats Colportage.
1597	Ontstaan van het koninkrijk Quiviènne. Hoofdplaats Ryson.
1612	Ontstaan van het prinsdom Vuorda. Jean le Mornier, zoon van Louis XV koning van Marianne, trouwt met Isa la Belle in het latere Vuorda Ville. Komst van de Mariaanse adel in Vuorda.
1517 / 1767	Grote delen van de zuidelijke kust van de Mare Mediterrane zijn in handen van de staten Atalàntejja en Shan Chazar.
± 1625	Rond 1625 ontstaat een klein koninkrijkje in het merengebied van La Magne, dat het de overheersers gaandeweg steeds moeilijker zal maken.
1700 - 1750	Introductie van de UIcharistische kerk in Marianne.
1752	Huwelijk van Louisa de Louchont van Colportage en Ferdinand de Chateauroux van Quivine. Het noordoosten wordt één koninkrijk met als hoofdstad Colportage. Het koningshuis heet nu Marc de Bourgogne.
1767	Laatsten uit Shan Chazar worden verdreven door Charles le Grand van La Magne.
1798	Huwelijk van Elize de Chateauroux en Philip Marc de Bourgogne koning van Marianne te La Magne. Het huidige koninkrijk Marianne ontstaat. De Rocheront wordt aan het koninkrijk toegevoegd.
1820	Begin industrialisatie rondom La Magne en Lychon.
1843	Bij het Congres de Dents Armentures wordt besloten dat Les Dents Blancs de natuurlijke westgrens van Marianne wordt.
1860	Eerste stoomtrein van La Magne naar Colmer.